پناهندگان کرد ایرانی قربانیان معاملات ورشوه گیریهاوباجگیریهای بعضی از مسئولین ودست اندرکاران با نفوذ ومقتدر حکومت ترکیه ویوئن

 با نزدیک شدن به اتمام پنجمین سال زندگی سخت ودشوار وکمر شکن وفلاکت بار پناهنده های کرد ایرانی در ترکیه باز هم شعبه کمیساریای عالی پناهندگان آنکارا دست از خیمه شب بازیهاوترفندهای خود بر نداشته وهمچنان با همکاری پلیس متعصب و ضد کرد ترکیه اقدام به فشارها وتحریم های مختلف و گوناگونی درمقابل پناهنده ها میکنند و در تمامی جلسات ونشستهایی که با نمایندگان پناهنده ها یا دیگر سازمان واحزاب داشته اند شانه از زیر بار مسئولیت خود خالی کرده وتمامی تقصیرات را به گردن حکومت ترکیه انداخته اند .در ضمن اگر به نتایج نشستها وجلسات آنها نگاهی دقیق بیندازیم وآنرا مورد بررسی وتجزیه وتحلیل  قرار بدهیم می بینیم که تمامی جواب ها وپاسخهای مسئولین یوئن کپی حرفهای ۴ سال گذشته بوده وبرای هیچ انسان عادی وعاقلی غیر قابل درک و تفهیم بوده وهیچ عقل سالمی آنرا در خود جا نمی دهد و پذیرای آن نیز نمی باشد بجز عقل وفهم خود آنها.
وقتی ازمسئولین یوئن پرسیده میشود مشکل اصلی وریشه ای این پناهنده ها با وجودیکه مطابق کنوانسیون ژنف بعنوان پناهنده پذیرفته شده اند چیست  از نگرانی حکومت ترکیه بخاطر روی آوردن دیگر پناهجویان از عراق صحبت میکنند مسئله اینجاست چرا حکومت ترکیه امنیت مرزهای خود را محکم ومسئولان و مأموران رشوه و باج بگیر خود را از سر مرز گرفته تا دفاتر مرکزی در آنکارادستگیروبه پای میز محاکمه نمی کشاند  تا از ورود پناهنده ها از شمال عراقی جلوگیری کنند در ضمن به چه دلائلی اینگونه قوانین و مقررات شامل حال پناهنجویانی که از مرزهای ایران،سوریه وروسیه وارد می شوند را به اجرا در نمی آورند.در اینجا باید خاطر نشان کرد همانگونه که همه میدانیم و از آن آگاهیم بخاطر اختلاف توازن مادی ومالی که این پناهنده ها نسبت به دیگران که باقدرت و ضربه پول پلیس و بعضی از مسئولین یوئن را میخرند گرفتار وروبروبوده و هستند .
مسئولان یوئن روز بعد اعلام میکنند که اینجا کشور سوم وپناهنده ها بعنوان خارجی در ترکیه شناخته شده اند در اینجا اگر به مدارک یوئن که به این پناهنده ها داده شده بنگریم مشاهده میکنیم که از طرف آنها این افراد بعنوان پناهنده مطابق کنوانسیون ژنف شناخته شده اند در ضمن اگر ترکیه کشور سوم برای آنها میباشد چرا از مزایا وحقوقات پناهندگی همچون دیگر پناهنده ها که در کشورهای سوم اسکان داده شده اند برخوردار وبهره مند نیستند؟ همچنین اگر بعنوان خارجی توسط حکومت ترکیه شناخته شده اند به چه دلیلی به قوانین خارجی بودن آنها احترام نگذاشته وبه آنها اجازه تعین محل سکونت، تدریس، کار کردن ودیگر امکانات خارجی بودن را به آنها نمیدهند و همه چیز را از آنها سلب کرده و با آنها همچون برده های به زنجیر کشیده شده واسیران جنگی رفتار بعمل می آورند کدام خارجی حاضر به اقامت درچنین کشوری که سیستم وپایه و قوانین آن مملو وآکنده ازحرکات غیر انسانی ، ظلم و ستم ، نژاد پرستی،رشوه خواری و باجگیری ،عدم درک و مفهومات انسانی واجتماعی و تمامی توصیفات منفی وضد بشری آنرا تشکیل داده اند میباشد.
وقتیکه از مسائل مالی وحقوقی ودرمانی از مسئولان بی مسئولیت این کمیساریا توضیح خواسته میشود میگویند بودجه مالی  آنها از یوئن عراق تأمین میشود در اینجا باید به آنها گفت که عینک مات ومبهوت را از چشمانشان بردارند و به حقایق و واقعیات با چشمانی طبیعی وغیر مسلح نگاه کنند وتنها باابراز وبیان این چند سئوال میتوانیم جوابگوی این مسئله باشیم و آن اینکه آیا دفتر و مقر وشعبه کمیساریا در عراق وجود دارد که این ادعا را میکنند ؟ چرا زمانیکه یوئن در عراق فعال بود پناهنده های شمال عراقی را قبول میکردند وترکیه برای آنها کشور سوم نبود وآنها راتحت پوشش مالی ودرمانی قرار میدادند وبه کشور سوم انتقال می دادند؟
با وجود این همه پاسخهای غیر منطقی وغیر قابل قبول وهمچنین تمامی مسائل که به حکومت ترکیه نسبت داده وتقصیرات را متوجه آنها میکنند از مسئولین یوئن سئوال میشود  چرا یوئن آنکارا به کنوانسیون ژنف پایبند نیست و حقوق وکمک مالی را از آنها سلب کرده است اگر بودجه آنها از یوئن عراق تأمین میشود با وجود عدم این سازمان در حال حاضر وهمچنین در مدت این۴ سال چرا و به چه دلیل از مرکز عالی پناهنده گان در ژنف تقاضای ارسال حق وحقوق آنها را نکرده اند؟
در هر مرحله و با سپری شدن چند ماه مغز گنجشکی این مسئولان به کار می افتد وابتکار و نوآوری تازه وجدیدی را از خود بروز میدهد واین
بار دیگر بهانه زیاد بودن این پناهنده ها را هم مطرح وبیان میکنند در مجموع تعداد کیس های این پناهنده ها از ۳۵۰ کیس تجاوز نمیکند آیا در عرض نزدیک به این ۵ سال این کمیساریا کسی یا افرادی را به کشور سوم انتقال نداده اند که چنین ادعایی را میکنند باوجودیکه چندین کیس ازاین پناهنده ها  ساپورت مالی هم شده اند وتا بحال موفق به دریافت خروجی که مطابق با مدارک موجود وگفته های امنیت مرکزی(امنیت دیکمن آنکارا)تقاضای اجازه خروج از طرف کمیساریای عالی پناهندگان به آنها ارسال وداده میشود نشده اند.و کمیساریای شعبه آنکارا همیشه و در همه حال از دادن مدرکی مستند وملموس در رابطه با پاسخها وگفته های خود ارائه نداده وبقول معروف مسئولان این شعبه همیشه ضربه ای به میخ وضربه ای به نعل زده اند.

این مسئولان بالاخره ونهایتاً تا کی میتوانند خود را گول زده ومیخواهند پناهنده ها را دنبال نخود سیاه بفرستند وکلاه برسرآنها بگذارند وبایستی به این آگاه باشند که حقایق همچون آتشی هستند که زیر خاکستر پنهان شده اند و با وزیدن بادی خاکسترها از روی آن زدوده و کنار داده میشوند وهر فرازی نشیبی،هرشبی روزی وهر آغازی پایانی بدنبال دارد و دیگر حرفهای کهنه وقدیمی وتکراری آنهابرای هیچ پناهنده ای قابل قبول نبوده واعتباری ندارد وبقول معروف حنای آنها دیگر رنگی ندارد.
۱۲/۷/۲۰۰۵
علی کریمی